w trybie warunkowym

to byla dluga i krotka podroz za razem. dluga w sensie odkryc, krotka bo dobry czas szybko mija.
podroz taka jak ta zawsze pozostawi niedosyt, na mentalnej mapie zaczynaja pojawiac sie nowe geograficzne rarytasy...a gdy sie juz raz przebylo na druga strone swiata nigdzie juz nie jest za daleko. duzy i maly krok za razem, sprawia ze swiat nagle staje sie ogromny i absorbujacy, i nawet dlugowiecznosc nie gwarantuje globtroterskiej satysfakcji. a gdy juz raz swiat sie zacznie w glowie rozpychac, staje sie on niewyczerpalnym zrodlem mozliwosci.
a mozliwosci z natury sa warunkowe. pelno w nich JESLI i GDYBY, jedna rzecz napedza druga i tak dalej.
i w takim wlasnie znajduje sie obecnie stanie.bardzo wiele gdybania bardzo malo pewnikow. dlatego moze najchetniej zamienilabym JESLI na KIEDY. i moze dlatego tez udaje sie z powrotem na Jersey by wyrabiac niewolnicza norme za funta. a wszystko w imie CHCIEC TO MIEC.
czego chce? wrocic do Nowej Zelandii. jeszcze zanim z niej wyjechalam juz tam chcialam byc z powrotem. tak wiec nie bedzie tryumfalnego powrotu (!?) i ludowego zespolu z chlebem i sola. nie bedzie tez jeszcze naukowo sugestywnego MGR przy imieniu. eskapadyczne swedzenie podnoza takze bedzie musialo poczekac.
nierealne. glupie. nieodpowiedzialne. dziecinne. byc moze.
ale wole sprobowac niz zalowac ze nie sprobowalam.

z checia podzielilabym sie jeszcze kilkoma wiekopomnymi myslami ale chyba zweszylam przesyt. i macie racie, czas przestac gadac i zaczac dzialac mowiac do widzenia antypodom. do zobaczenia w przyszlym roku.
tym optymistycznym akcentem zabieram sie do pracy.